Zwykły, zabiegany dzień. Wracam spokojnie z galerii. Nagle coś dotyka mojego ramienia, trochę przestraszony odwracam się. To uśmiechnięta, brzydka i pokracznie ubrana dziewczyna.
-Hej mały! Dasz mi buziaka?
Tag: rozwój osobisty
Tesla, tajemnicze nazwisko. Wielki wynalazca, człowiek przez większość zapomniany (przynajmniej oficjalnie). No, być może wywołujący lekką, mistyczną ciekawość.
Kim był? Jak to było żyć w jego skórze, w jego czasach niesamowitego wybuchu technologii i myśli twórczej, na świecie początku XX wieku? Chociaż na pewno był to człowiek wyjątkowy, jego rzeczywistość nie świeciła jeszcze w kolorach sławy 😉
Jakie mam wnioski z lektury? Historia mistrza elektryczności mocno mnie poruszyła. Dlaczego?
Tą dziwną książkę znalazłem gdzieś w folderze „do przeczytania” kilka dni temu. Fastlane kojarzył mi się z autostradą, technologią a drugie słowo … dość oczywiście. Z przerażającym tworem, zwanym „milioner”.
Dawno już rozgłos tego dzieła obił się o me zacne uszęta. Jak wiadomo jednak – wszystko przydarza się nam w swoim czasie. Ta książka też musi Ci cię przydarzyć, jeśli chcesz dowiedzieć się tak naprawdę – czym jest bogactwo.
Było mi trochę przykro. Dlaczego? Nie wiem.
Może było ZBYT idealnie 😉 ? Mieliśmy niesamowitą zabawę. Rozmowy. Dobrą, po prostu dobrą posiadówkę. Owszem, prawdziwe tańce zaczęły się w mniejszym gronie, ale jednak, ludzie przyszli. Na chwilę, na ciastko, na wódkę.
Czułem się dzięki temu, dzięki nim (wam!) bardzo usatysfakcjonowany. Ale… pewien smutek wyleciał. Przez mikrosekundę. A może to dzisiejszy „kac” 😉 ?
Mam taki mały pomysł.
Który mógłby pomóc i Tobie i Mi, w ulepszeniu Siebie od środka, w zrozumieniu uczuć i swoich relacji ze światem.
Ten pomysł to…
Tak coś czułem… Dotyk?
Szedłem drogą, normalną, pomiędzy kamienicami. Stare mury patrzyły, podobnie jak ludzie,
jak ja na ludzi. Pustym wzrokiem odpowiadali mi na moją potrzebę bliskości,
ja pustym wzrokiem odwracałem się w stronę rzeczy.
To nie możliwe! Nie otworzysz się i nic lepszego już nie zrobisz ze swoim życiem!
Tak właśnie mówili do nas. Albo przynajmniej do mnie. I taki właśnie głos odbija się w naszym wnętrzu.
W twoim pewnie też często słychać echa „starszyzny”, czytaj grzybów, którzy próbują Cię kontrolować, tudzież „kumpli”, którzy nie tyle mają Cię gdzieś – co nie za bardzo czują, żebyś mógł coś osiągnąć.