Miałem kiedyś grubą rozkminę z kumplem. Siedzieliśmy we dwójkę w jego salonie.
Małe mieszkanko, zjedliśmy kolację. Lubię takie wieczory, a Ty? Taki luz, wspólna rozmowa, głębsza.
Psychologiczna. Posiedzenie we dwójkę nad rozwojowym tematem, przyjemność z rozmowy – nie o badziewiu, tylko o Sobie.
I zastanawiamy się. Czy to moje robienie z siebie Dałna z czegoś wynika? Tak.
Remontu pod Nową Piątką (Mieszkanie Numer Pięć w Krakowie, pod wynajem) ciąg dalszy nastąpił.
Dzisiaj mieliśmy przygotować pokój gościnny i przedpokój na następne prace Pana G – Mistrza Parkietu.
Więc Kilka mebli trzeba było przenieść. Zaczynając od gigantycznej szafy, którą już dość dobrze poznaliśmy (z zewnątrz i od środka)
Zwyczajny głupi parkiet. Dokładniej jego cyklinowanie. I tyle może wnieść do życia.
Powiewu świeżości… ekhm. Albo lakieru.
Dzisiaj po rozmownych zajęciach, o których opowiedziałem (tyle ile mogłem) tutaj, zobaczyłem coś … niesamowitego.
Spotkanie z Panem Grzegorzem – Parkieciarzem mógłbym opowiadać godzinami.
Nie tylko dla tego, że było wypełnione technologicznymi szczegółami, wręcz przeciwnie, szczegóły znajdowały się na drugim planie.
Lecz głównie dlatego, że opowiadaliśmy sobie bardzo inspirujące, pełne techniki ale i ludzi… historię.
Te utwory, te sety, te dźwięki? Sklecone razem, niby podobne, ale tworząc całość – zupełnie inne.
Przecież to tylko selekcja, to gust, a co to jest gust? Nie, to musi być coś więcej, coś z głębi. Coś z ciała i z serca.